M… jak Molestowanie… stanowcze NIE!!!!!

M jak Molestowanie… takiemu zachowaniu mówimy stanowcze NIE!!!

Zaczęłam się zastanawiać nad tym problemem po przeczytaniu artykułu w nowym miesięczniku „Well”, którego pierwsze wydanie ukazało się 6 lutego tego roku. Kupiłam magazyn z konkretnego powodu, oraz z ogromnej ciekawości… ale o zamiarach, które mną kierowały kiedy indziej..:)

Przeglądając czasopismo, trafiłam na wiele ciekawych artykułów, ale jeden z nich zatrzymał moje myśli na dłużej…

Molestowanie…

Co ciekawe, artykuł  pt. „Ujawniłam molestowanie i co dalej ?”, jest napisany przez mężczyznę Wojciecha Staszewskiego. Autor w swoim artykule porusza przypadki kilku kobiet, ich zmagania z problemem i wychodzenie z traumy jaka po nim została. Wbrew pozorom, panowie również spotykają się z podobnymi zachowaniami względem siebie,  ale niestety mało się o tym mówi.

Czytając artykuł, czułam wielki smutek, że jego bohaterki natknęły na swojej drodze na taki typ ludzi i ucieszyłam się, że ja miałam to szczęście, iż nigdy się z takim zachowaniem nie zetknęłam.  Aż naraz zakamarki mojej pamięci przemówiły do mnie… Czyżby??? Przypomnij sobie???

I faktycznie… spytkałam się z podobnymi zachowaniami, lecz nasza pamięć  ma tę cudowną właściwość, iż z czasem wypiera to co złe, zamyka w ciemnej szufladzie podświadomości i sprawia, że zapominamy…

Pierwszy raz…

Miałam jakieś 13-14 lat, jechaliśmy z rodzicami na wakacje nad morze. Po drodze, Tata chciał odwiedzić swojego dobrego przyjaciela z dawnych lat, który był proboszczem w małej miejscowości. Mieliśmy tam zostać na kilka godzin i ruszyć w dalszą drogę.

Ksiądz bardzo ucieszył się na nasz widok, a że decyzja o odwiedzeniu go zapadła bardzo spontanicznie, to nasz przyjazd był dla niego dużym zaskoczeniem. Od razu zdecydowano, że zostajemy na noc, a w dalszą drogę ruszymy następnego dnia.

Przy samym wejściu do domu byłam zaskoczona jego bogatym wystrojem i wyposażeniem. Jak na początek lat osiemdziesiątych, było tam wszytko, co w tamtych latach można było posiadać… ale nigdzie nie widziałam żadnych odznak, że jest to dom księdza. Wielkim zaskoczeniem było dla mnie odkrycie klęcznika do modlitwy, który był ukryty za zasłoną…

Nieprzyjemniej wizyta..

Ogólnie niby było miło, ale ja chciałam jak najszybciej jechać dalej. Zachowanie księdza wprowadzało mnie w zakłopotanie. Ksiądz cały czas mi się tak dziwnie przyglądał, niby przypadkiem, znajdował się w tych samych miejscach co ja. Widać było, że robił wszystko aby złapać moment, gdzie nie będzie nikogo poza nami. No i udało mu się… gdy następnego dnia rano, byłam po coś w kuchni, stałam przy otwartej lodówce… ni stąd, ni zowąd, zmaterializował się ksiądz… stanął pomiędzy drzwiami lodówki i mną. Przytrzymał tak drzwiczki lodówki, że czułam się jak w potrzasku… i zaczął „głupie gadki…”. Zawsze byłam harda i tym razem, nie zawiódł mnie mój zewnętrzy lew, a raczej lwica…:).  Stanowczo powiedziałam, że jak się nie uspokoi, to zacznę krzyczeć i powiem wszystko Tacie. Pomogło… przeprosił i skończyły się te jego „zaczepki” i „łażenia”. A gdy tylko ruszyliśmy w dalszą drogę, to jak najszybciej chciałam zapomnieć o „dziwnym księdzu”.

Całą sytuację, zostawiłam dla siebie, nie mówiłam nic rodzicom, bo nie chciałam burzyć  ich obrazu dobrego księdza i dawnego przyjaciela. Ale na sto procent jestem pewna, że niestosowne zachowanie owego księdza nie tylko ja odczułam. W moim przypadku się hamował, bo jakby nie było, byłam córką jego przyjaciela…

Drugi raz…

Byłam już na studiach… i myślę, że nie jeden student czy studentka, mieli podobne doświadczenia. Jeden z profesorów ewidentnie faworyzował dziewczyny. Chociaż były i takie, których nie znosił i tępił, uprzykrzając im życie, szczególnie gdy zbliżał się okres egzaminów. Z czasem i ja trafiłam do tej drugiej grupy. A przyczyną była moja hardość i wewnętrzna lwica, która wiele razy życie mi uratowała…:).

Któregoś dnia, jak byłam w bibliotece, w której mieliśmy możliwość sami wybierać książki z półek, podobnie jak powyżej, nie wiadomo skąd, pomiędzy rzędami półek, zmaterializował się profesor i zaczął się „przymilać”. Oczywiście długo nie czekając powiedziałam, że narobię hałasu i rozpowiem wszystkim na roku o jego niestosownym zachowaniu. Podziałało… w efekcie, każdy egzamin był koszmarem.

Dotrzymałam słowa, bo przekazałam moim koleżankom, że mają uważać na profesora. Lecz jedne, dla spokoju przy egzaminach, dawały przyzwolenie na jego „umizgi”, inne podobnie jak ja, miały problem przy każdym jego egzaminie.

Moje wnioski…

Myślę, że te dwa zdarzenia, wbrew pozorom dużo mnie nauczyły. Bo włączyły mój wewnętrzny radar oraz utkały niewidzialną zbroję, dzięki której nikt na takie zachowania, w stosunku do mnie, już więcej się nie odżył. Zawsze, w mgnieniu oka, wyczuwałam czyjeś złe zamiary i od razu stawiałam sytuację jasno.

Cieszy fakt, że coraz więcej kobiet włącza ten swój wewnętrzny radar i głośno mówi STOP!!. Coraz częściej mówi się o takich zachowaniach i je piętnuje.

Dużo dobrego zrobiła akcja, która przyszła do nas z Ameryki – „MeToo” (JaTeż) i rozeszła się po wszystkich możliwych portalach społecznościowych pod tym samym hashtagiem #MeToo.

Ruch zainicjowała amerykańska aktorka Alyssa Milano, która opublikowała na Twitterze wpis zachęcający kobiety do podzielenia się sytuacjami, w których ich granice zostały przekroczone.

„Gdyby wszystkie kobiety, które były kiedyś molestowane seksualnie, napisały „ja też” w swoich statusach, być może udałoby się pokazać ludziom, jaką skalę ma to zjawisko” –                                                                                                                                      napisała A. Milano

Dzięki tej akcji, coraz więcej kobiet i mężczyzn na całym świecie, zaczyna zjawisku M.. jak Molestowanie, mówić stanowcze NIE !!!

M… jak Mobbing…

Zauważyłam też, że gdy osoba mówiąca stanowcze NIE molestowaniu, to w środowisku gdzie jest ono tolerowane, wpada z jednego M…, do drugiego M…, czyli Mobbingu !!!

Ale o tym zjawisku napiszę, kiedy indziej… tym bardziej, że może z nim zetknąć się prawie każdy i nie zawsze wynika ono z stanowczego NIE na molestowanie. Mobbing ma rożne podłoża i może dotknąć nie tylko dorosłych, ale zdarza się również wśród nastolatków, a nawet dzieci…