Czy poprawiać urodę…? Czy też nie…?

Czy poprawiać urodę…? Czy też nie…? Myślę, że na te pytania nigdy nie uda się uzyskać jednoznacznej odpowiedzi. Gdyż każdy z nas, ma na ten temat inne zdanie. Dzisiaj podzielę się moimi przemyśleniami, ale nie ukrywam jestem ciekawa Waszych…

Uroda… pojęcie względne…

Na przełomie wieków, kanon urody się zmieniał i w zasadzie nie trzeba patrzyć w setki lat do tyłu, gdyż zmienia on się wręcz sezonowo. Każdy kraj, a raczej każda narodowość preferuje inny. W jednych przypadkach, jest on bardzo zbliżony do tego, co znamy, a w innych, tak daleko odbiegający od naszych wyobrażeń, że wręcz jest dla nas odpychający a nawet przerażający.

Przykładem może być plemię Padaung, zamieszkujące w północnej Tajlandii. Sami określają się terminem Kayan. Potoczna nazwa plemienia pochodzi od słowa „Padaung”, które dosłownie znaczy „miedziane obręcze” i nawiązuje do typowej ozdoby kobiet należących do tego ludu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Już od najmłodszych lat, stopniowo przygotowuje się kobiety do nietypowego wizerunku, który jest w jakiś sposób ich więzieniem. Pierwszy pierścień zakłada się dziewczynce, gdy ma okołu 5 lat. Pierścień ma grubość około 1,5 cm. Co roku dokłada się następne.W rezultacie ich masa dochodzi do 10 kg. W przypadku zdrady ze strony kobiety, zdejmowano je a kobieta umierała w wyniku złamania szyi, bądź też była skazana na leżenie w bezruchy, gdyż nieużywane i zniekształcone, mięśnie szyi nie były w stanie utrzymać głowy.

Wróćmy na nasze podwórko…

W porównaniu z powyższym, to obecne tendencje poprawiania urody, obowiązujące w kulturze bliższej naszemu sercu, nie są tak drastyczne. W odniesieniu do powyższego, nasze poprawki to pikuś… myślimy sobie, a co tam… trochę „tapety” czy też  „ulepszaczy” nie zaszkodzi… nie zabije… Niestety,  nieraz lubimy popadać w przesadę, a to nie zawsze daje pozytywne efekty.

Ekstremalny makijaż…

Mało jest kobiet, które nie lubią makijażu. Wydajemy spore kwoty na uzupełnienie naszych zbiorów w podkłady, cienie, szminki, pędzle.. i można by tak wymieniać w nieskończoność…:) Puki robimy to z umiarem, jest wszystko ok. Gorzej jak na makijaż poświęcamy po kilka godzin dziennie, a po jego wykonaniu, nawet najbliżsi mają problem z rozpoznaniem, czy to jesteśmy my..:)

 

Medycyna estetyczna…

Ma bardzo szerokie pole działania. Pierwotną jej ideą było pomaganie ludziom w odzyskaniu siebie, po poważnych wypadkach, które zdeformowały ich wygląd, czy też poprawieniu wrodzonych wad. Z czasem jej działania, coraz bardziej zaczynały być nakierowane na poprawianie urody, nie z konieczności zdrowotnych, lecz na wyraźne życzenie pacjenta.

Odkrywano rożne związki, których pierwotnym zadaniem była pomoc pacjentom. Do takich należy między innymi powszechnie znany botox. Jest to naturalna toksyna botulinowa, potocznie nazywana jadem kiełbasianym. Toksyna ta w pierwszym okresie znalazła zastosowanie w okulistyce i neurologii. Gdy przez przypadek odkryto jej dodatkowe działanie – wygładzanie zmarszczek, to stała się ona przez długi okres niepodważalną królową, która wiodła swój prym w medycynie estetycznej.

Z czasem gama produktów poprawiających urodę zaczęła się rozrastać, gdyż w ekspresowym tempie wzrastało zapotrzebowanie na zabiegi poprawiające wygląd. Z reguły są one bezpieczne, pod warunkiem, że będzie się do nich podchodziło z umiarem. Jednak należy pamiętać, że decydując się na wykonanie takich zabiegów należy konieczne skierować swoje kroki do specjalisty. Jednak taka wizyta nie należy do tanich, ale w zamian mamy tę pewność, że nie powinna nas spotkać żadna przykra niespodzianka.

Są też tańsze oferty, których należy unikać jak ognia, gdyż są często powiązane z niedostatecznymi umiejętnościami oraz tanimi, nie do końca sprawdzonymi „wypełniaczami”. Wtedy można się niemile zaskoczyć. Efekt… twarz gładka jak papier, zero mimiki, usta jak ryba, a w bardziej ekstremalnych wypadkach jak glonojad, pośladki nienaturalnie napompowanie.

Niestety, nawet osobom z pierwszych stron gazet zdarza się, że trafiają do pseudo-fachowców, bądź też popadają zaklęte koło poprawiania urody, które ostatecznie przynosi efekty jak w filmiku poniżej :

Czy warto przesadzać…

Jedni uważają, że dzięki takim zabiegom czują się znacznie lepiej. Ale jakby się tak głębiej zastanowić, to mam wrażenie, że nadmierne korzystanie z zabiegów może nie zabija naszego ciała, ale zdecydowanie zabija naszą duszę… nasze ja… naszą osobowość i tożsamość. Gdyż to, co mamy i czujemy wewnątrz siebie, gryzie się z tym, co jest na zewnątrz.

Na ulicach dużych miast, okładkach czasopism czy też na ekranach tv, widzimy wiele pięknych kobiet, lecz duża cześć z nich, wygląda tak jakby była stworzona z jednej matrycy. Te same kości policzkowe, te same nosy, te same usta…

Uroda jest w nas…

Nie jestem przeciwniczką poprawiania urody, ale należy robić to z rozsądkiem.  Dlatego jestem bardziej za jej delikatnym podkreślaniem niż całkowitym zmienianiem. Podobnie jak wiele kobiet, mało kiedy wyjdę z domu bez lekkiego makijażu. Wyjątek stanowi przechadzka po ogrodzie z psem lub kosiarką…:))

Każda nasza zmarszczka, piegi, czy też nadmierna mimika, jest nierozerwalna z naszym wewnętrznym ja, które stanowi o nas samych, o naszej  osobowości i tożsamości. Jednym słowem, nasza uroda zewnętrzna pochodzi z naszego wnętrza. Jeśli czujemy się szczęśliwe, to bije od nas blask, który przyciąga spojrzenia i zachwyt. Dlatego postawmy na pozytywne nastawienie do nas samych i otaczającego nas świata. Zmieniajmy go na jeszcze lepszy, a wtedy nie będziemy czuły pokusy aby wbrew naszemu ja, zmieniać siebie od zewnątrz…

Pięknie o naszym wewnętrznym i zewnętrznym pięknie mówi Beata Pawlikowska w filmiku, którego tytuł mówi sam za siebie…:)

 

Z ostatniej chwili…

Krótko po opublikowaniu postu dostałam na maila, od stałej mojej czytelniczki Grażyny… tak tej od przepisów Grażynki..:)… kilka zdjęć starszej pani, którą się Grażyna opiekuje. Starsza Pani mieszka w Belgii i ma na imię Daisy, ale wszyscy do niej beż wyjątku mówią babciu.

Jest ruchliwą i błyskotliwą kobietą, która w tym roku obchodzi jedynie 103 lata!!!… i nigdy, nawet do głowy jej nie przyszło aby poprawiać urodę…:))

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Babcia Daisy jest żywym przykładem mojej filozofii życiowej, że człowiek bez problemu może dożyć do 120 lat, a przy obecnej wiedzy medycznej nawet i dłużej. I nie są mu potrzebne żadne „ulepszacze”, bo bez nich, mimo 103 lat, jest ciągle piękny ciałem i duchem…:)))